poem2

w nocy powstało 2/3, a końcówka za dnia:)


blask niczym nieskrępowany bije
od wiosennego oblicza twego,
jest przyjemnie, aż ciało się wije,
nie ma w tym nuty uczynku złego.
gdy połączyć dwie takie natury,
powstanie coś, co bariery złamie,
cegła po cegle rozbierze mury,
rozpęta uczuć bez końca zamieć.
jedynie śmierć dwa byty rozłączy
lecz jest to obraz tak ziemsko złudny.
druga może cierpienia zakończyć.
czekać czy działać? wybór jest trudny...


:)